Het “evangelie” van Barnabas  

Het “evangelie” van Barnabas is geen authentiek evangelie, maar een namaak. Het is waarschijnlijk geschreven in de Middeleeuwen. In dit artikel wordt aangetoond dat het evangelie van Barnabas (van nu af aan “het EvB”genoemd) in tegenspraak is met de koran en met zichzelf, en er worden bewijzen geleverd dat het in de Middeleeuwen is geschreven in Italië. Citaten uit het EvB staan onvertaald in het Engels. Degene die ze in het Nederlands heeft, mag ze ons doorgeven; zelf willen we niet te veel tijd verspillen aan deze namaak. Het “evangelie” is onder meer hier te vinden: The Gospel of Barnabas (externe link).  

Tegenstrijdigheden tussen EvB en de koran:

  1. De koran (2:29) zegt dat er zeven hemelen zijn, terwijl het EvB er negen geeft (178).
  2. Volgens het EvB heeft de mens een vrije wil (164), terwijl de koran zegt dat hij alleen kan doen wat Allah hem laat doen (Soera 76:30, 37:96, 17:13, 10:99-100).
  3. Adam was niet de eerste besnedene (23) maar Abraham.
  4. Volgens het EvB baarde Maria haar zoon zonder pijn, in tegenstelling tot de koran (Soera 19:23).
  5. De koran volgt de wet van Mozes “oog om oog, en tand om tand”, terwijl het EvB zegt: “... ye shall not overcome evil with evil, but rather with good” (81).“Woe unto them that call for vengeance ...” (63). “... kiss the hand of those who revile thee, and present gifts to those who persecute       thee and strike thee much ” (64).
  6. De koran keurt polygamie goed, het EvB niet (115).
  7. De koran bekrachtigt het onderwijs van abrogatie, het EvB verbiedt het (38).
  8. De koran veroordeelt varkensvlees terwijl het EvB zegt: “that which entereth into the man defileth not the man, but that which cometh       out of the man defileth the man ” (32).
  9. Het EvB ontkent geheel en al de profeet Johannes de Doper (Jahjah ibn Zakariya)  
  10. Volgens het EvB ontkent Jezus dat hij de Messias is. In de koran is Jezus de enige Messias.

De persoon Barnabas in dit boek is GEEN tijdgenoot van Jezus:

  1. In hoofdstuk 82 maakt het EvB het jubeljaar een 100 jarig gebeuren, terwijl het Joodse jubeljaar iedere 50 jaar was.
  2. Citaten van Dante worden gebruikt. Deze kunnen geen toevalligheden zijn, omdat er een groot aantal van is. Eén overduidelijke is: “they go and serve false and lying gods” dat wordt geciteerd op twee plaatsen (78, 217). De uitspraak “raging hunger” (60) is waarschijnlijk een ander voorbeeld van een direct citaat. De beschrijving van geneugten in het paradijs en de verschrikking van de hel, en de pijn van de ongelovigen daarin, herinnert ons aan Dante’s beschrijving. (Vergelijk EvB 59 en 60 met de regels 22 en 103, Canto III van Dante's Inferno). Nog vreemder is de toevalligheid tussen Dante’s ‘cirkels’van de hel en die van het EvB. Het EvB laat Jezus tot Petrus zeggen: Know ye therefore, that hell is one, yet hath seven centres one below another.  Hence, even as sin is of seven kinds, for as seven gates of hell hath satan generated it; so are there seven punishments therein. (135) Dit is precies wat Dante zegt in Canto V, VI, etc. van zijn Inferno. Opnieuw, zegt het EvB dat God de menselijke zintuigen heeft geschapen, hen veroordeeld heeft “to hell and to intolerable snow and ice” (106). Zie Dante’s Inferno, Canto XXVIII en III, regel 22. Maar nog sterker bewijs dat het EvB direct of indirect citeert van Dante is zijn beschrijving van de “geografie van de Hemel”. Hier is het EvB het met Dante eens en weerspreekt het de koran.
  3. Sporen van de Middeleeuwse maatschappij Onder de duidelijkste van al deze sporen zijn die van het systeem van het feodalisme, dat in vol zwang was in de Middeleeuwen. Volgens dit systeem was het land verdeeld onder de verschillende feodale heren, die op hun beurt hun eigendom onderverdeelde in kleinere stukken en deze verhuurde aan vazallen die hen een voortdurende trouw schuldig zijn, boven alles in tijden van oorlog. De schrijver van het EvB presenteert ons Maria, Martha en Lazarus als feodale ‘heren’, in wiens handen het eigenaarschap van gehele dorpen lag (194). Dit is een verdere beschrijving van de vazal die een deel van zijn oogst schuldig is aan zijn leenheer (122). Dit is zeer in overeenstemming met de wetten van het feodalisme. De verwijzing naar de wijnvaten verwijst meer naar Italië dan naar het Midden Oosten (152). Een ander spoor is dat het verwijst naar de middeleeuwse gerechtsprocedure waar de gearresteerde gevangene bevraagd wordt door een magistraat, terwijl een notaris een memoranda van het bewijs neerpent (121). De verwijzing naar het duel tussen twee rivaliserende lovers doet herinneren aan het tijdperk van ridders (99). Het is bekend dat ridders een schepping waren van de Middeleeuwse maatschappij en hun rol gedurende een aanzienlijke periode speelden.
  4. EvB' onwetendheid van de kaart en de geschiedenis van Palestina. Het EvB stelt Nazareth voor, en zeer waarschijnlijk Jeruzalem ook, aan een zee of aan een meer: “Jesus went to the Sea of Galilee, and having embarked on a ship sailed to his city of Nazareth ” (20). “Having arrived at the city of Nazareth the seamen spread through all the city all that Jesus had wrought” (20). Hier wordt duidelijk bedoeld dat onmiddellijk bij het raken van land (Nazareth), de zeelui landden en hun nieuws in die plaats verspreiden! Het EvB zegt dan: “Jesus went up to Capernaum” (vanuit Nazareth) (21). Natuurlijk is het juist het omgekeerde. Hij zou aan land gegaan zijn te Kapérnaüm, vervolgens naar Nazareth gegaan zijn, en tenslotte terugkeren naar Kapérnaüm. We worden verteld dat op een Sabbath-morgen Jezus naar Nazareth ging (143). Na verschillende hoofdstukken zijn gesprekken daar gehouden te hebben (144-1151), lezen we “Jesus embarked on a ship...” (151). Dit is verder bewijs van EvB’s verkeerde notie dat Nazareth aan een meer lag. Er is nog meer. Het schip verlaat de haven van Nazareth en zeilt weg. Waar vinden we Jezus vervolgens? Te Jeruzalem. In de volgende sectie lezen we: “Jesus having come to Jerusalem...” (152). Er kan weinig twijfel zijn dat als het schip anker lichtte te Nazareth, het anker te Jeruzalem uitwierp. Vervolgens komen we tot enkele incidenten opgeschreven door het EvB die historisch onhoudbaar zijn. Er is het verhaal van Daniël, die, volgens het EvB (80), gevangen genomen was door Nebukadnezar terwijl hij slechts 2 jaar oud was. Nu als we veronderstellen dat Nebukadnezar Daniël gevangen nam in het eerste jaar van zijn regeerperiode, zou het logisch zijn dat in het volgende jaar van zijn regeerperiode Daniël drie jaar oud zou zijn. In dit jaar werd hij gepromoveerd door Nebukadnezar naar rang van regent “over the whole province of Babylon”. Volgens het EvB zou zijn leeftijd daarom drie, op zijn hoogst vier, zijn! Het EvB vertelt ons dat een grote oproer uitbrak in geheel Judea op instigatie van Jezus (91). Het valt op dat dit incident door geen enkele historicus beschreven is, noch Josephus, noch enig oude of moderne historicus. Behalve dit, is het absurd te geloven dat drie legers, in totaal 600.000 soldaten, in een oogwenk zich konden verzamelen en evenzo, snel uiteen gaan. En hoe kunnen we geloven dat Herodes, een vijand van Christus, zou pogen een oproer te bedaren die onstond op instigatie van Christus? Vreemder is de uitspraak van het EvB dat de hogepriester wenste “to bow himself down and worship Jesus...” (93). De hogepriester was vijand nummer 1 van Jezus en hij was daarom één van zijn beschuldigers die Jezus veroordeelden omdat Jezus eerder hem van hypocrisie had veroordeeld.

Interne tegenstrijdigheid

In het EvB voorspelt Jezus zijn eigen dood (hoofdstuk 193) terwijl later Judas gekruisigd wordt!